Nokta

Tarih rakamlarını hesaplamakta zorlanıyordu ...
Boşluğun içinde gücünü ateşten alan bir nokta...
Bazen enerjinin dışa vurumuyla noktalar saçıyor, bazense inadına bir bütün oluyordu...
Artık karar verilmiş , güç dışa vurulmak istenmişti...
Boşluğun ateşi bir kez daha dışa vurdu kendini ve alınan karar için zaman başladı...
Sabır bu kopuşun ilkesi, mimarisi ise mükemmellikti..
Derken
Sayıların bile yorgun düştüğü dönüş başlamıştı, son ateşten ayrılan noktada..
Dönmeyi ilke edinen bu nokta korlaşmaktan yorgun düşmüş, kendini hareketin enerjisine,rüzgara bırakmıştı ..
Zaman bereketi çağırıyordu noktası için, tam da ihtiyacı olan soğukluğu kazandığında ...
Boşluklar göklere dönüşüyor , gökler noktanın son enerjilerini topluyor ve boşalıyordu noktanın üstüne durmaksızın...
Artık karar verilmişti , gücü düşünene göstermeye...
Rakamlar artık milyonları değil yüzbinleri saymaya başlamıştı...
Çılgın gök noktanın boşluklarını bir dahaki sefer için doldururken, soğuk düzlükleri ise gebe bırakıyordu...
Nokta artık babasına, gücünü ateş enerjisinden alan baba noktasına benzemiyordu...
Renkleri farklılaşmış, yüzeyi çarpıklaşmış, kızgın sarısını kahveye çalmış , bir garip haller almaya başlamıştı..
Bekle Enerji!!!Sıra bende...Ben beni bilirim..
Oğul Nokta : Bana beni hatırlattın, unutulmuş ya da hiç anlaşılamamış beni..Bırak ben devam edeyim artık...
Annem ateş noktadan kopan toprak
Babam boşluk noktanın dili gök
Onları ben burada yok iken
Hatta hiçbir enerjide bile yok iken
"Nokta gerçek" evlendirmiş oğul nokta için
Annem ve babam sevişmişler sevişmişler
Yüzmilyonlar denilen zamanlar boşalmışlar
Derken "Nokta Gerçek" ol demiş ben de oluvermişim.

Okan Birinci